Τελευταίος Αποχαιρετισμός Χριστάκη Πασχάλη στον αείμνηστο πρώην Πρόεδρο της Π.Ε.Π. κ. Χρίστο Αρτεμίου στις 9 Ιανουαρίου 2024

Τελευταίος Αποχαιρετισμός Χριστάκη Πασχάλη στον αείμνηστο πρώην Πρόεδρο της Π.Ε.Π. κ. Χρίστο Αρτεμίου στις 9 Ιανουαρίου 2024

Μακαριώτατε,

Σεβαστό Ιερατείο,

Σεβαστή και αγαπητή μας κα Μάρω, σύζυγος του αείμνηστου κ. Χρίστου Αρτεμίου,

Αγαπητές μας Ελπίδα και Ιουλία

και αγαπητέ μας Παναγιώτη, λατρεμμένα παιδιά του κ. Αρτεμίου,

Αγαπητή κυρία Γεωργία, αδελφή του κ. Αρτεμίου,

Αγαπητέ Δήμαρχε Κυθραίας κ. Πέτρο Καρεκλά,

Αγαπητέ Πρόεδρε της Π.Ε.Π. κ. Γιώργο Λυσανδρίδη,

Φίλες και Φίλοι Μέλη της Εκτελεστικής Γραμμτείας της Π.Ε.Π.

Αγαπητά Μέλη του Προσωπικού της Π.Ε.Π.

Αγαπητοί συγγενείς, φίλοι και εκτιμητές του έργου του κ. Αρτεμίου,

Δυστυχώς το σημερινό μας συναπάντημα στον Ιερό Ναό του Αποστόλου Ανδρέα στο Πλατύ Αγλαντζιάς, πραγματοποιείται όχι για χαρούμενες στιγμές, αλλά για να αποχαιρετίσουμε και να πούμε μαζί το οφειλόμενο στερνό αντίο με την οφειλόμενη τιμή, σε έναν εξαιρετικό και πολύ ξεχωριστό δικό μας  ΑΝΘΡΩΠΟ (με όλα τα γράμματα πραγματικά κεφαλαία), για αρκετούς και ίσως, διαφορετικούς λόγους για τον καθένα από εμάς, στον πρωτοπόρο αγωνιστή των δικαίων και δικαιωμάτων του Προσφυγικού κόσμου Χρίστο Αρτεμίου που έφυγε από κοντά μας ανήμερα των Θεοφανείων για το τελευταίο μακρινό του ταξίδι.

Ως ένδειξη εκτίμησης και τιμής για την τεράστια προσφορά του στον Προσφυγικό κόσμο, τόσο από εμένα όσο και από την Εκτελεστική Γραμματεία της Π.Ε.Π., κατόπιν συνεννόησης με τον φ. Πρόεδρο της Π.Ε.Π. κ. Γιώργο Λυσανδρίδη, θα προσπαθήσω εν συντομία να στρέψω για λίγο τη θύμιση μου πίσω για να καταθέσω τα ελάχιστα που μπορώ, αρχικά για 62 χρόνια πρίν, όταν δηλαδή πρωτοσυναντηθήκαμε με τον κ. Αρτεμίου στο τότε Γ΄Παγκύπριο Γυμνάσιο Λ/σίας (πρώην Ανώτερο Εμπορικό Λύκειο Νεοκλέους), όταν ήταν καθηγητής μου στα μαθήματα της Εμπορικής Αριθμητικής, στα Οικονομικά Μαθηματικά κλπ και στις τρείς τελευταίες τάξεις του Λυκείου. Στη συνέχεια μετά από 10 χρόνια περίπου ξαναβρεθήκαμε ως Μέλη της Κεντρικής Επιτροπής της Παγκύπριας Επιτροπής Προσφύγων.

Ο κ. Χρίστος Αρτεμίου γεννήθηκε στα πιο δύσκολα, δίσεκτα και μαύρα χρόνια στις αρχές της δεκαετίας του 1930 στην κατεχόμενη πανέμορφη κωμόπολη της Κυθραίας και ήταν ένα από τα τέσσερα παιδιά της οικογένειας του Αρτέμη και της Ιουλίας Αρτεμίου, που παρά τις τρομερές δυσκολίες των καιρών κατάφερε να μεταβεί στην Ελλάδα, όπου αξιοποιώντας τις πλούσιες δυνατότητες του σπούδασε Οικονομικά και Εμπορικά Μαθηματικά.

Είναι με αυτή του την ιδιότητα, που όπως ήδη έχω αναφέρει, εργάστηκε από τα πρώτα σχεδόν χρόνια της Εκπαιδευτικής του δραστηριότητας και συγκεκριμμένα από το 1961, στο Γ΄Παγκύπριο Γυμνάσιο Λ/σίας  (πρώην Ανώτερο Εμπορικό Λύκειο Νεοκλέους).

Αυτό που θα ήθελα να σημειώσω και να συμπληρώσω στο σημείο αυτό, είναι η τεράστια πραγματική εκτίμηση και ο σεβασμός που τύγχανε από όλους ανεξαίρετα τους μαθητές του, όχι γιατί θέλησε ποτέ να μας το επιβάλει με την πολύ δυνατή και λεβέντικη του προσωπικότητα, αλλά αντίθετα, αυτό συνέβαινε επειδή ποτέ του δεν προσπάθησε να μειώσει ή να προσβάλει κανένα μαθητή του.  Αντίθετα, νοιώθαμε ότι προσπαθούσε με αρκετή ευγένεια και κατανόηση να μας βοηθά.

Εν τω μεταξύ, με το πέρασμα του χρόνου φτάνουμε δυστυχώς στον μαύρο Ιούλη του 1974, όταν το προδοτικό πραξικόπημα και η βάρβαρη Τουρκική εισβολή μας ξερίζωσαν από τα χωριά και τα σπίτια μας, αρχικά εμένα και την οικογένεια μου κατά τον πρώτο γύρο από το Δίκωμο και τον κ. Χρίστο Αρτεμίου με τη δική του οικογένεια κατά τον δεύτερο γύρο από την Μόρφου (τόπος καταγωγής της συζύγου του κας Μάρως).

Ως πρόσφυγες πλέον, βρεθήκαμε ξανά μαζί με τον κ. Αρτεμίου, πρώτοι ανάμεσα στους πρώτους στην Παγκύπρια Επιτροπή Προσφύγων (Π.Ε.Π.) και μαζί με αρκετούς άλλους στη συνέχεια, αρχίσαμε τις συνεχείς προσπάθειες, αρχικά για την ηθική στήριξη και υποστήριξη για να μπορέσουν να κρατηθούν όρθιοι στα πόδια τους όλοι οι πρόσφυγες και ακολούθως, κατόπιν ιεράρχησης, με όλες τις υπόλοιπες ανάγκες.

Στη συνέχεια και συγκεκριμμένα το 1982, ο κ. Αρτεμίου ως αποτέλεσμα της απλότητας και της σοβαρότητας του χαρακτήρα του και της καθολικής εκτίμησης και του απόλυτου σεβασμού που τύγχανε, εξελέγηκε νέος Πρόεδρος της Παγκύπριας Επιτροπής Προσφύγων (Π.Ε.Π.), διαδεχόμενος τον Παύλο Παπαγεωργίου ο οποίος είχεν υπουργοποιηθεί. Ο κ. Αρτεμίου επανεκλεγόταν και κατά τα επόμενα Παγκύπρια συνέδρια της Π.Ε.Π. που ακολούθησαν.

Το 1994, ύστερα από σχετική απόφαση της Βουλής, η Παγκύπρια Επιτροπή Προσφύγων (Π.Ε.Π.) μετονομάστηκε σε Παγκύπρια Ένωση Προσφύγων (Π.Ε.Π.) και παράλληλα μεταξύ άλλων αποφασίστηκε η πραγματοποίηση Προσφυγικών εκλογών το συντομότερο, για ανάδειξη με τα νέα δεδομένα πλέον, του Προέδρου και των Μελών της 15μελούς αρχικά Εκτελεστικής Γραμματείας, αντί του Προέδρου και της Κεντρικής Επιτροπής που εκλέγονταν στα Παγκύπρια συνέδρια Προσφύγων.

Ως γνωστό όμως, δυστυχώς για διάφορους άγνωστους-γνωστούς λόγους δεν πραγματοποιήθηκαν ποτέ μέχρι σήμερα αυτές οι εκλογές (μετά τη διέλευση 27 περίπου χρόνων), παρά την θέληση, την απόφαση και τις προσπάθειες που κατέβαλε αρκετές φορές η ηγεσία της Π.Ε.Π.

Με τα νέα δεδομένα όπως αυτά είχαν διαμορφωθεί, ο κ. Χρίστος Αρτεμίου ήταν η προσφερόμενη λύση αφού ήταν εκείνη η σοβαρή και ικανή προσωπικότητα που είχεν επιλεγεί και κλήθηκε να αναλάβει μετά από σχετική απόφαση του Υπουργικο Συμβουλίου, ως Πρόεδρος της πρώτης προσωρινής Εκτελεστικής Γραμματείας της Παγκύπριας Ένωσης Προσφύγων, θέση την οποία υπηρέτησε με υπευθυνότητα, σοβαρότητα και εντιμότητα για μια δεκαετία και όσο καλύτερα μπορούσε και του επέτρεπαν οι δοσμένες συνθήκες, μέχρι τον Απρίλιο του 2004, μέχρι δηλαδή την περίοδο που είχεν υποβάλει με επιστολή του την παραίτηση του, λόγω της διαφωνίας του με τον τότε Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας για απόρριψη του Σχεδίου Ανάν.

Έτσι συνολικά, ο κ. Χρίστος Αρτεμίου κατά την 50χρονη συνεχή συμμετοχή του στους αγώνες του προσφυγικού κόσμου, στα 22 περίπου χρόνια διετέλεσε καθοδηγητής και Πρόεδρος της Π.Ε.Π., κάτι που εξυπακούει ότι είναι και θα συνεχίσει να είναι για πάντα ο μακροβιότερος σε ανιδιοτελή προσφορά, χωρίς καμιά απολύτως αμοιβή Πρόεδρος της Π.Ε.Π., όσο δυστυχώς δηλαδή θα υπάρχει ανάγκη να λειτουργεί η Π.Ε.Π., που είθε αυτό να τελειώσει αύριο.

Προσωπικά, θα ήθελα να χαρακτηρίσω μονολεκτικά τον αείμνηστο κ. Χρίστο Αρτεμίου για την τεράστια προσφορά του, σαν τον θεμελειωτή των δικαιωμάτων των προσφύγων, που τους έδωσε την βάση και το δικαίωμα να προχωρούν με αξιοπρέπεια.

Σίγουρα, παράλληλα τεράστια ήταν και η προσφορά σου αξέχαστε μας δάσκαλε κ. Αρτεμίου, σαν καθηγητής, Γυμνασιάρχης και γενικά σαν Εκπαιδευτικός.

Όλες οι πιο πάνω αναφορές μου που πηγάζουν μέσα από την πραγματικότητα, εκφράζουν τον ειλικρινή σεβασμό μου και την εκτίμηση μου και αποτελούν ένδειξη του οφειλόμενου ελάχιστου φόρου τιμής στον αείμνηστο καθηγητή και δάσκαλο μου, Πρόεδρο της Π.Ε.Π. και Άνθρωπο.

Τέλος, θέλω να εκφράσω τα ειλικρινή μου συλληπητήρια στην σύζυγο του κα Μάρω, στα παιδιά του Παναγιώτη, Ιουλία και Ελπίδα και στην αδελφή του κυρία Γεωργία και σ’ όλους τους δικούς του ανθρώπους.

Εκ μέρους μου και εκ μέρους των συμμαθητών

Αιωνία σου ας είναι η μνήμη αγαπητέ μας δάσκαλε και Πρόεδρε της Π.Ε.Π.

Καλό σου ταξίδι

και ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα σε σκεπάσει.